@Şaşırtmaca

  İnsanlar bu oyunu oynamayı pek sever olmuş.Olmuş diyorum belki de hep böyleydi.Türlü türlü kelime oyunları...Artık duygular  net ifade edilmiyor ya da ifade edilecek duygular yok,hissedilmiyor.
Kendimden ve çevremdekilerden yola çıkarak yazıyorum.Her şeyi çok ince düşünüyor,sevdiklerimi mutlu etmek için her şeyi yapıyordum.Fakat hiç bir zaman aynı karşılığı göremedim.İçim de hep bir umut vardı kendim gibi biri illaki çıkar karşıma diyordum ama erken pes ettim.Şimdi ben de oyunu kuralına göre oynuyorum yani en azından deniyorum,çalışıyorum.Benim için zor bir oyun ama bunu başaramazsam hayatım boyunca sevdiklerim tarafından kırılacağım. Sevdiklerimi düşünmek beni mutlu ediyordu ama düşünülmemek hüzün getiriyordu.Şimdi düşünmüyorum, düşünülmemekte acıtmıyor canımı...Böyle olmayı ben seçmedim.Bu bir yaşam savaşı gibi bir şey...Bencil ol,çok sevme,yalan da söyleyebiliyorsan yalan dünyaya yakışır bir insan olmaya hak kazanıyorsun.Güçlü olmak lazım.Herkese güvenmemek...En basitinden çok sık kullanılan o iki kelime 'Seni Seviyorum'ne ifade edebilir ki tek başına... Davranışlara yansımıyorsa,senin için yaşanmıyorsa,yaşayarak,hissederek söylenmiyorsa...İnsanların ne söylediğinden çok size nasıl davrandıklarına bakın.Hayatlarındaki yerinizi sorgulayın.Her daim her şeye hazırlıklı olun ki şaşırmayın.
Duygularınızdan,neler hissettiğinizden,nasıl düşündüğünüzden kimse tam olarak emin olamasın.Kısaca 'Bırak bütün insanlar seni tanısın;ama hiç kimse seni tam olarak tanımasın.. İnsanlar, sığ yerini gördükleri dereyi kolay geçerler' Benjamin Franklin :)