Sevgili Ailem

Aile...Anne,o kutsal varlık...Bütün kahrını çeken, bir kere ah etmeyen,sen ne yaparsan yap, kimseyi bulamadığında yanı başında anneler,annelerimiz hep orada bir yerlerde 'Anne' demeni bekler ve koşar sana 'Yettim yavrum' diye...Beddua etse ,sütü bozar.Anneden zarar gelmez,gelemez...İstese de yavrusuna zarar veremez.O nasıl güzel bir şeydir.Kokusu bile farklıdır,huzur verir...

Baba,babalarımız...Bu zamanda babana bile güvenmeyeceksin lafı kimden,nereden çıkmış bilmiyorum ama ben babama güvenemezsem belimi doğrultamam bu hayatta!
Güven verir...Ve hayatın boyunca o güveni ararsın başkalarında...Ama bulamazsın.
Benim bir gözyaşıma dünyayı yakar babam.Kendi üzse,kahrolur uyuyamaz...Gece gelir okşar saçımı,üstümü örter,öper ve gider.

Kardeş,canın yarısıdır.Kardeşlerinizle arkadaş olabilmişseniz ne mutlu size...O zaman gerek kalmaz sırdaş,dost aramanıza...Dost yanı başınızda...Ben kardeşimle arkadaş olmayı beceremedim.Aramızda hep bir gerginlik olur.Tek bir konudan, o da kıskançlık:)
Ne olursa olsun başım sıkıştığında,biri canımı yaktığında çoçukluğumuzdan beri ilk o koşar.
Ağır abim benim...Kardeş abisi :)

Düşünüyorum da, ben hep dışarıda aramışım mutluluğu...Güveni,huzuru,sohbeti,neşeyi,dostluğu,arkadaşlığı,sevgiliyi...
Hepsi yanımda,benimle...Benimle olmayanların peşine boşa koşturdum onca zaman.
Ailem benim her şeyim.Ne olursa olsun beni bırakmayacaklar...
Ve ben de onları bırakmayacağım...Değmeyen insanlar için de onları üzmeyeceğim.


        Onlar benim her şeyim ve ben,onlar olduğu sürece benim :)